Gratis bron van steun

Uren zat ik op de steiger aan het water van het Veerse Meer. Het was lente en mooi weer. Nog wel fris met een windje, maar dat deerde mij niet. Ik was de enige die daar was en er voer maar een enkele boot. Het was nog geen toeristenseizoen. Het was hier leeg en weids en er was genoeg ruimte voor mijzelf om na te denken. Ik zat daar met allerlei zware gevoelens en moeilijke gedachten, want er was veel gebeurd in mijn leven. De belasting legde beslag op het huis van mijn ouders; het werd te koop gezet om schulden in te lossen. Maar het huis waarin ik geboren was en altijd gewoond had, was voor mij meer dan zomaar een plek. Het was een plek waar ik altijd op terug kon vallen, wat nu niet meer kon. Mijn ouders gingen scheiden en ik worstelde met mijn identiteit. Dat vond ik allemaal verschrikkelijk en het deed me veel verdriet. Wanneer ik aan het water zat, verzette ik mijn zinnen en droomde en fantaseerde ik over een betere toekomst. Ik dacht die te vinden in de grote stad ver weg van hier. Hier op de steiger kon ik opladen en de moeilijke tijd vergeten. Niet wetende dat er nog een heftige periode aankwam waarin ik helemaal uit balans zou raken.