Mag ik bij jou?

In de oneindige zee van het menselijk bestaan zijn onze levens als golven die voortdurend in beweging zijn: soms kalm en sereen, soms wild en onvoorspelbaar. Trauma’s, de onvermijdelijke stormen in onze levens, kunnen worden gezien als stenen die in deze zee worden geworpen, waardoor rimpelingen ontstaan die zich ver uitstrekken en diep doordringen in de essentie van ons zijn. Deze rimpelingen, hoewel ze in eerste instantie verstoringen lijken, dragen de potentie in zich om ons te transformeren, om ons te leren navigeren door de complexiteit van onze emoties en ervaringen. Het is binnen dit perspectief van rimpelingen in de zee dat ik mijn eigen trauma beschouw, niet als een isolerend incident, maar als een deel van een groter geheel dat mijn levensloop heeft gevormd en beïnvloed. De erkenning die ik heb ervaren tijdens het lezen van dit boek – zoals ook de nabijheid van een steunend netwerk tijdens mijn eigen proces – is een geschenk dat zich niet in woorden laat vatten. Ik hoop dat dit boek mag bijdragen in het geloof dat trauma een leerervaring is die wanneer je het aangaat mensen positief kan veranderen. Van Ee nodigt je daar zeker toe uit.